عشق

عشق کوله باری از محبت

کوچه کوچه خانه خانه تا جهت

 

می رسد روزی که بر سایه اش

تکیه گاهی با محبت خانه اش

 

می رسد روزی که در سودای یار

می شوم راضی و یک لحظه فشار

 

می روم در خانه ای و روزی هم

می روم زان خانه با تابوت هم

 

آری ، آری من شوم روزی تمام

در پی این روزی روزی های لیکم نا تمام

 

لیک دانی کز کنون چاره ام!؟

نه ندانی من همی دانم ولی

 

یار من آن یار بی همتای من

می برد من را به قعر خانه اش

 

می شوم کدبانوی میخانه اش

می شوم من آن کنیزی که دلش

 

می رود جانم ز کف هایم چرا؟

زان که عاشق پیشه ام ، جان داده ام.

 

آری آری من همان معشوقه ام

من کنیزم یا که زیبای تو ام؟

 

من کنیزم نی که من یک ملکه ام

ملکه ای رویایی و صاحب دلی

 

کز شدم بیمار این قلب شهنشاه جان دل

من همانم کز دلم داده زکف

 

من همانم کز دلت را برده ام

من همان ملکه ی ستم گرم

 

من همانم که دلم در پیشه ات

در رهت دل داده ام زین ها چرا

 

 

خلاصه بگذریمممم.

من عاشقتم .

همون ملکۀ ستم پیشه تو عزیزم.

دوستتت دارم.

محمد زیبای من.

تو پادشاه قلب منی.